Κατά τη διάρκεια μιας σωματικής άσκησης, ειδικά αν εκτελεστεί μια απότομη κίνηση είναι δυνατόν να αισθανθεί κανείς ένα ξαφνικό πόνο. Αν ο τραυματισμός αφορά έναν μυ, πρόκειται για μυϊκή θλάση.

Για να κατανοήσει κάποιος τι σημαίνει θλάση σε έναν μυ, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσει τι σημαίνει μυς και πώς αυτός λειτουργεί. Οι σκελετικοί μύες αποτελούν το 40% του βάρους του σώματός μας. Κάθε ένας από αυτούς απαρτίζεται από μια μεγάλη ομάδα μυϊκών ινών και κάθε μυϊκή ίνα από εκατοντάδες έως χιλιάδες μυϊκά ινίδια. Μοιάζει λοιπόν ο μυς με ένα περίτεχνο πλεκτό με κλωστές πλεγμένες έτσι μεταξύ τους, ώστε να μπορούν να συστέλλονται (να μικραίνουν) και να διαστέλλονται (μεγαλώνουν). Ο μυς έχει τρία μέρη, ένα τμήμα κεντρικό που μπορεί να κάνει συσπάσεις (γαστέρα) και τα ακραία μέρη του οι τένοντες, όπου ενώνεται με το οστό.

Κάθε φορά που κάνουμε μία κίνηση και συσπάται ένας μυς, ένας άλλος μυς – ανταγωνιστής πρέπει να χαλαρώσει, π.χ όταν τεντώνουμε το πόδι για να χτυπήσουμε μια μπάλα συσπάται ο τετρακέφαλος και χαλαρώνει ο ανταγωνιστής του, δηλαδή ο οπίσθιος μηριαίος. Κάθε κίνηση λοιπόν είναι μια χορογραφία στο ανθρώπινο σώμα με αγωνιστές και ανταγωνιστές μύες να συνεργάζονται αρμονικά.

Όταν ένας μυς υποστεί υπερβολική σύσπαση, υπερβολική διάταση ή άμεση πλήξη, όπως ένα λάκτισμα (κλωτσιά) στον τετρακέφαλο, τότε παθαίνει αυτό που ονομάζουμε θλάση. Η θλάση δεν είναι συνώνυμη ούτε της κράμπας ούτε της ψύξης.

Έχει τρεις διαβαθμίσεις:

• 1ου βαθμού, όταν έχουμε απλή κάκωση των μυϊκών ινών, αυτό που περιγράφουν οι αθλητές ως «τράβηγμα».
• 2ου βαθμού, όταν έχουμε μερική ρήξη των μυϊκών ινών με οίδημα, σπασμό και αιμάτωμα τοπικά.
• 3ου βαθμού με πλήρη ρήξη των μυϊκών ινών (μοιάζει για να το καταλάβει κάποιος, με ένα βαθύ τραύμα από μαχαίρι στο δέρμα). Τότε έχουμε εκτεταμένο οίδημα, αιμάτωμα και κατάργηση της κινητικότητας.

Οι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι αρκετοί.

• Η ανεπαρκής προθέρμανση
  Μην ξεχνάμε ότι ο μυς είναι ένα «ζωντανό» τμήμα του σώματός μας που καταναλώνει οξυγόνο, δέχεται αιμάτωση, έχει μηχανισμούς παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας και παράγει άχρηστα τοξικά προϊόντα που πρέπει να αποβληθούν. Η προθέρμανση αυξάνει τη θερμοκρασία και επιταχύνει τον μεταβολισμό, δηλαδή όλες τις περίπλοκες χημικές αντιδράσεις που γίνονται στον μυ, ώστε να παραχθεί ενέργεια και έργο. Όπως προθερμαίνεται η μηχανή του αυτοκινήτου, ώστε να μην είναι «κρύα», κάτι αντίστοιχο χρειάζεται ο μυς.
• Ανεπαρκής ικανότητα του μυός
  Οι μύες εκπαιδεύονται και ως ένα βαθμό διαμορφώνονται. Εκπαιδεύονται να έχουν αντοχή και διαμορφώνονται ώστε να έχουν ελαστικότητα. Όταν οι μύες κουραστούν, είναι επιρρεπείς σε κακώσεις. Το ίδιο συμβαίνει και σε μύες που δεν έχουν ελαστικότητα. Γι’αυτό είναι τόσο σημαντικές οι διατάσεις στην προπόνηση και στην προθέρμανση.
• Έλλειψη μυϊκής ισορροπίας
  Είπαμε ότι στην άθληση οι μύες δεν λειτουργούν μεμονωμένα αλλά ομαδικά. Όταν κάποιοι μύες συσπώνται κάποιοι άλλοι χαλαρώνουν. Όταν χαθεί η ισορροπία βρίσκει μονοπάτι ο τραυματισμός. Όπως όταν συσπάται ο τετρακέφαλος, ανεπαρκής οπίσθιος μηριαίος που διατείνεται μπορεί να υποστεί ρήξη. Η ισορροπημένη εκγύμναση όλων των μυϊκών ομάδων είναι το κλειδί σε αυτό το πρόβλημα.
• Ανεπαρκής ή ακατάλληλος εξοπλισμός
  (αθλητικά παπούτσια / κακή τεχνική)
• Άσκηση σε υγρό / ψυχρό περιβάλλον.
• Κακή διατροφή
  Έλλειψη καλίου, νατρίου, μαγνησίου.
• Υπερεκτίμηση δυνατοτήτων

Θεραπεία

Τοποθετήστε πάγο ή κρύες κομπρέσες στην τραυματισμένη περιοχή για περίπου 20 λεπτά τη φορά, αρκετές φορές την ημέρα, κατά τις πρώτες 48 ώρες μετά τον τραυματισμό. Μπορείτε να προλάβετε ή να μειώσετε το πρήξιμο κρατώντας το χτυπημένο άκρο ψηλά και χρησιμοποιώντας πίεση, όπως, π.χ., με τη βοήθεια ενός ελαστικού επιδέσμου. Μην το δέσετε σφιχτά. Προσπαθήστε να μη χρησιμοποιείτε τον τραυματισμένο μυ, μέχρι να υποχωρήσει ο πόνος.

Για την ανακούφιση από μυϊκούς σπασμούς, ελαφρές θλάσεις και διαστρέμματα, τοποθετήστε πάγο κατά διαστήματα για 24 με 72 ώρες.

Κρύα (πάγος) και ζεστά επιθέματα. Αν στραμπουλίξετε ένα σύνδεσμο ή πάθετε θλάση σε ένα μυ, είναι καλό να χρησιμοποιήσετε κρυοθεραπεία για 1 με 3 ημέρες μετά τον τραυματισμό για να μειώσετε το πρήξιμο και τη φλεγμονή.

Το πρήξιμο καταστρέφει τα κύτταρα μειώνοντας την παροχή οξυγόνου στους γειτονικούς ιστούς. Το επίθεμα πάγου καθυστερεί το μεταβολισμό και επιτρέπει στους ιστούς να επιζήσουν παρά την προσωρινή έλλειψη οξυγόνου. Αυτό διευκολύνει την ανανέωση ή την αποκατάσταση των κυττάρων και επιταχύνει την ανάρρωση.

Το κρύο συρρικνώνει επίσης τα αιμοφόρα αγγεία, οπότε μειώνει την αιμορραγία και ανακουφίζει από τον πόνο λειτουργώντας σαν τοπικό αναισθητικό. Το μεγαλύτερο μέρος της αιμορραγίας που σχετίζεται με οξείες φλεγμονές υποχωρεί μέσα σε 1 με 3 ημέρες.

Μετά από αυτή την περίοδο μερικοί άνθρωποι βρίσκουν ότι τα ζεστά επιθέματα μειώνουν τον πόνο από τον τραυματισμό και βελτιώνουν τη δυσκαμψία. Χρησιμοποιήστε ζεστά επιθέματα, μόνο αφού έχει σταματήσει το πρήξιμο και η αιμορραγία. Η ζέστη μπορεί να περιπλέξει την αρχική ανάρρωση προκαλώντας περισσότερο πρήξιμο και αιμορραγία. Για τα χρόνια συμπτώματα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε ζέστη είτε πάγο, ό,τι σας ανακουφίζει περισσότερο.Αν δείτε ότι συνεχίζει ο πόνος τότε καλύτερα να επισκεφτείτε έναν γιατρό.